(odznaczyć się)

См. также в других словарях:

• odznaczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. od znaczyć się] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, odznaczyć sięczę się, odznaczyć sięczy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zdobyć sławę, uznanie; zasłynąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odznaczyć …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odznaczyć — [wym. od znaczyć] dk VIb, odznaczyćczę, odznaczyćczysz, odznaczyćznacz, odznaczyćczył, odznaczyćczony odznaczać [wym. od znaczać] ndk I, odznaczyćam, odznaczyćasz, odznaczyćają, odznaczyćaj, odznaczyćał, odznaczyćany 1. «wyróżnić spośród innych… …   Słownik języka polskiego

• pole — n I; lm D. pól 1. «obszar ziemi przeznaczony pod uprawę, nadający się do uprawy; ziemia uprawna» Żyzne pole. Pola uprawne. Pole pszenicy, żyta. Orać, uprawiać pole. Pracować na polu, w polu. ◊ Szukaj wiatru w polu «o kimś lub o czymś zaginionym,… …   Słownik języka polskiego

• odznaczać — [wym. od znaczać] ndk I, odznaczaćam, odznaczaćasz, odznaczaćają, odznaczaćaj, odznaczaćał, odznaczaćany forma ndk czas. odznaczyć (p.) odznaczać się 1. forma ndk czas. odznaczyć się w zn. 1. 2. «wyróżniać się czymś, mieć jakąś właściwość, cechę… …   Słownik języka polskiego

• odkreślić — dk VIa, odkreślićlę, odkreślićlisz, odkreślićkreśl, odkreślićlił, odkreślićlony odkreślać ndk I, odkreślićam, odkreślićasz, odkreślićają, odkreślićaj, odkreślićał, odkreślićany «kreską, linią oddzielić, odznaczyć, odgraniczyć coś; nakreślić… …   Słownik języka polskiego

• odznaczenie — [wym. od znaczenie] n I 1. rzecz. od odznaczyć. 2. lm D. odznaczenieeń «wyróżnienie honorowe, zwykle w postaci gwiazdy, krzyża lub medalu, nadawane przez władze państwowe, instytucje społeczne lub naukowe za wybitne osiągnięcia w różnych… …   Słownik języka polskiego

• spisać — dk IX, spiszę, spiszesz, spisz, spisaćał, spisaćany spisywać ndk VIIIa, spisaćsuję, spisaćsujesz, spisaćsuj, spisaćywał, spisaćywany 1. «dokonać spisu, sporządzić rejestr, wykaz» Spisać czyjeś nazwiska. Spisać inwentarz. Spisać książki (w… …   Słownik języka polskiego

• mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… …   Słownik frazeologiczny

• ozdobić — dk VIa, ozdobićbię, ozdobićbisz, ozdób, ozdobićbił, ozdobićbiony ozdabiać ndk I, ozdobićam, ozdobićasz, ozdobićają, ozdobićaj, ozdobićał, ozdobićany 1. «upiększyć, przystroić, udekorować» Stół ozdobiony kwiatami. Ściany ozdobiono freskami.… …   Słownik języka polskiego

• krzyż — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y || rzad. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedmiot w kształcie dwóch przecinających się linii prostych; symbol chrześcijaństwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzyż… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• krzyż — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «przedmiot w kształcie dwóch przecinających się linii prostych; godło chrześcijaństwa (jako narzędzie męki Jezusa)» Krzyż brzozowy, żelazny. Nagrobek z krzyżem. Przysięgać na krzyż. ∆ archit. Krzyż żebrowy «dwa… …   Słownik języka polskiego